Choć do Midgardu powolnymi krokami zaczęła zakradać się wiosna, atmosfera panująca w mieście wciąż wywołuje wśród mieszkańców silne poczucie niepokoju. Ludzie nieustannie znikają, a ich ciała – mimo wzmożonych działań ze strony Kruczej Straży – coraz rzadziej się odnajdują, pozostawiając po sobie ślad jedynie w postaci porastających kamienice ogłoszeń, naderwanych i rozmakających na deszczu. W cieplejsze dni śnieg zaczyna jednak powoli topnieć, a spomiędzy białych kłębów puchu wynurzają się pierwsze główki niecierpliwych kwiatów, kwitnące w odpowiedzi na dłużej utrzymujące się nad horyzontem słońce, ośmielone końcem nocy polarnej – ta stopniowa zmiana pogody sprawia, że służbom coraz trudniej jest nakłaniać mieszkańców miasta do nie wychodzenia z domów po zmroku, zupełnie jakby powiew cieplejszego wiatru wydmuchiwał z serca także świadomość czyhającego wszędzie zagrożenia. Bardziej optymistyczni galdrowie starają się cieszyć nadchodzącymi obchodami Ostary, wypatrując pierwszych oznak wiosny i wyłaniających się na powierzchnię królików, zwiastujących nadejście tego święta – być może uroczystość tchnie życie w przemarznięte strachem społeczeństwo, kiełkując nadzieją na nowy początek, który przyjdzie wraz z nastaniem długo wyczekiwanej, słonecznej pory roku. Pełnia w tym miesiącu przypada na 9 marca.