nowy temat

Björn niemal nigdy nie mógł sobie pozwolić na całkowitą szczerość w stosunku do świata. W tym, w którym się wychował, wszyscy nieustannie chowali się za maską słodko-gorzkich kłamstw, rzadko kiedy pozwalając sobie na wyartykułowanie prawdziwych potrzeb, marzeń i nadziei. Nauczył się tego dopiero, gdy podjął decyzję związaną z wyjazdem z Midgardu na drugi koniec świata, gdzie w rzeczywistości po raz pierwszy poczuł, jak naprawdę smakuje wolność. Wolność, której tak bardzo mu brakowało, choć nie wiedział a która miała zostać lada moment mu odebrana. Musiał się przyzwyczaić do nowego stanu rzeczy – przynajmniej na jakiś czas, jeśli chciał zachować pozory, zaspokajając nie tylko potrzeby Rady, ale i Magisterium. Nie czuł się dobrze z presją, która bez uprzedzenia nadciągnęła z dwóch stron, przyciskając go oraz mocniej do muru. Björn zupełnie nieplanowanie znalazł się na samym środku konfliktu, krwawej bitwy między uprzywilejowanymi widzącymi a wyklętymi ślepcami – z jednej strony podjął już decyzję wraz ze swoją przemianą, a z drugiej – nie potrafił się do końca odnaleźć w nowej rzeczywistości. W końcu cały jego świat mógł lada moment runąć, gdyby więcej osób dowiedziało się o tym, kim się stał, a na to młody Guildenstern nie mógł pozwolić. Przynajmniej nie teraz.
– Aaa... – odpowiedział Björn z lekkim zażenowaniem widocznym na twarzy, choć przynajmniej w towarzystwie Asty akurat nie było mu wstyd przyznać się do swojej niewiedzy. – Nie wiedziałem o tym, ale może faktycznie by ją to zainteresowało. W sumie brzmi jak coś, co mógłby podarować jej Guildenstern – skwitował krótko alchemik, jednocześnie wskazując kiwnięciem głowy na mężczyznę, który źle zareagował na śmiech Mølgaard. Podobnie jak i w Wielkiej Bibliotece, także tutaj musieli zachować spokój, dlatego mężczyzna tylko odchrząknął cicho, próbując przyjrzeć się książce, która zupełnie przypadkiem wpadła w jego ręce. Mógł spróbować ją teraz otworzyć; miał w końcu przy sobie naszyjnik z krakenem, który tworzył tymczasową iluzję, gdy używał magii, lecz wolał tego nie robić. – Cokolwiek tam się znajduje, nie powinniśmy tego w tym momencie otwierać. Przynajmniej nie tutaj – powiedział do niej wręcz konspiracyjnym tonem, wyraźnie niezadowolony z tego, co właśnie powiedział im sprzedawca, pokazując na tabliczkę, która informowała ich o tym, że w Azylu księgi nie są na sprzedaż. Nigdy nie miał w zwyczaju kombinować, lecz do głowy przyszedł mu nagle pewien pomysł.
– Wezmę ją ze sobą – zadeklarował na tyle cicho Guildenstern, by nikt poza nią nie usłyszał. Jeśli miał sprawdzić, co znajdowało się w środku księgi, to na pewno nie tutaj, dlatego też szczerze liczył na współpracę z Mølgaard. – Spróbuj odwrócić jego uwagę. Jakoś dyskretnie – dodał Björn, pozornie odkładając tajemnicze znalezisko z powrotem na półkę. Zapamiętał jednak jego miejsce, w międzyczasie dla zmyłki przeglądając inne księgi - z pewnością były bardzo ciekawe, lecz w tej chwili chciał dowiedzieć się tylko więcej o tej konkretnej. Co się w niej znajdowało, nie wiedział, ale na pewno nie została zapieczętowana bez powodu.